Lets get personal

Psychologische hulp gezocht.
On a personal note… ik dacht mijn portie psychologen, pedagogen en therapeuten wel gehad te hebben. Maar vorige week maandag mocht ik weer kennismaken met een nieuwe.
Sinds mijn 18e heb ik af en toe hulp nodig. Die eerste keer was er een berg van een drempel. Ik schaamde me verschrikkelijk. Over iets waar ik niets aan kon doen en waar ik echt wel hulp voor nodig had.
Ik ben afgestaan en dat had zijn sporen nagelaten. Wanneer je niet gewenst bent dan vóel je dat. Er is de laatste jaren gelukkig steeds meer aandacht voor het prenatale trauma*.
Voor mijn kinderen heb ik ook hulp nodig gehad. Opvoeden van een kind met autisme en adhd vraagt wel om wat extra expertise. En met name een GZ-psycholoog 🫶🏻 hielp mij (ik denk ongemerkt) ook persoonlijk.
By the way, vind je de term ‘pervasieve ontwikkelingsstoornis’ ook niet vreselijk? Keurig natuurlijk van de ondersteuner op school om niet zomaar een diagnose te willen stellen, maar poeh. Die term is altijd in m’n hoofd blijven hangen. (stoornis 😟)
Sommige professionals waren jonger dan ik, sommigen ouder maar altijd vol geduld, warmte en met liefde voor het vak en ons. Zo ook de psycholoog van vorige week. Jong, zeer vakkundig en geen moment hebben we ons gehaast gevoeld.
Behalve in het verkeer – want we moesten wel het halve land door tijdens de spits. Maar dan spreek je wel een specialist en dat had ik er graag voor over.
Psychologen enzo, je hebt ze liever niet nodig maar wat ben ik blij dat ze er zijn!